Niewielu ludzi wie, że na sposób obchodzenia świąt bożonarodzeniowych nałożyły się stare, pogańskie tradycje. Dzisiejszy sposób spędzania Wigilii rozpowszechnił się w Polsce dopiero w XIX wieku pozostając do dziś dniem niezwykłym, pełnym magii i czarów.
Do podstawowych zwyczajów które niesie ze sobą wigilia należy oczywiście wieczerza wigilijna, rozpoczynająca się wraz z pierwszą gwiazdką. Skąd wzięła się tradycja związana z pierwszą gwiazdką? Czyniono tak zapewne na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, którą według św. Mateusza, ujrzeli Medrcy, zwani tez Trzema Królami. Zwyczaj ten byl i nadal jest głęboko zakorzeniony w polskiej kulturze.
Bliscy dzieląc się opłatkiem, składają sobie życzenia, zmawiają modlitwę, słuchają czytania Ewangelii. Wigilijny stół powinien być tradycyjnie nakryty białym obrusem, z umieszczoną pod nim wiązką siana – symbolizuje narodziny w stajence. Pod talerze z pokarmami wkłada się opłatek, który jeśli przyklei się do dna, oznacza urodzajny kolejny rok oraz dobrobyt w rodzinie. Przy stole powinno znajdować się jedno puste nakrycie dla przygodnego wędrowca. Pozostawiajac wolne miejsce przy stole wyrażamy również pamięć o naszych bliskich, którzy nie moga świąt spędzić z nami, a także pamięć zmarłego członka rodziny.
W wigilijny wieczór zwierzęta mówią ludzkim głosem, leśne zwierzaki budzą się z zimowego snu, bydło o północy na chwilę krótko klęka przed żłóbkiem dziecięcia. Niestety, jedynie człowiek wielkiej wiary i bez jednego grzechu może usłyszeć mowę zwierząt.
O północy rodzinka uczestniczy w mszy na uczczenie narodzin Jezusa. Jest to Pasterka.